Οσοι έχουν περάσει έστω και μία ημέρα από ένα γραφείο όχι μόνο έχουν δει, αλλά κι έχουν? εκτιμήσει τη σπουδαιότητα του post-it. Ξέρετε, αυτού του μικρού κομματιού χαρτιού, συνήθως κίτρινου χρώματος, με την κόλλα στο πάνω μέρος, το οποίο μας επιτρέπει να σημειώνουμε μηνύματα και ραντεβού, να επικοινωνούμε με απόντες συναδέλφους και γενικά να μην? ξεχνάμε αυτά που έχουμε να κάνουμε. Παρ΄ ό,τι αποτελεί μια αναγκαιότητα για επαγγελματίες και μαθητές δεκαετίες τώρα και είναι εξαιρετικά δημοφιλές (το 2012 χρησιμοποιήθηκαν 50 δισεκατομμύρια τέτοια χαρτάκια παγκοσμίως!) , το post-it ξεκίνησε από ένα λάθος κι έγινε δημοφιλές τελείως κατά τύχη!

Το 1968 ο Σπένσερ Σίλβερ, χημικός στην εξορυκτική εταιρεία-κολοσσό 3Μ από τη Μινεσότα των ΗΠΑ, πειραματιζόταν επί ώρες στο εργαστήριο για να δημιουργήσει ισχυρότερες και σκληρότερες κόλλες, που θα χρησιμοποιούνταν στα εργοστάσια της εταιρείας. Ανάμεσα στα πολλά πειράματα που έκανε δημιούργησε ένα μείγμα κόλλας, η οποία διατηρούσε τα χαρακτηριστικά της και αφού είχε χρησιμοποιηθεί. Μπορούσε, δηλαδή, κάποιος να κολλήσει κάτι μ? αυτήν, να το αφαιρέσει και να το κολλήσει κάπου αλλού με την ίδια επιτυχία. Η κόλλα αυτή, φυσικά, δεν έκανε για εργοστασιακή χρήση, όμως ο Σίλβερ κράτησε τη χημική σύσταση και επί χρόνια προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να εκμεταλλευθεί την εφεύρεσή του. Ηξερε ότι είχε φτιάξει κάτι χρήσιμο, μόνο που ακόμα δεν είχε βρει πού θα το χρησιμοποιούσε.

Την απάντηση την έδωσε ο συνάδελφός του Αρτ Φράι έξι χρόνια αργότερα, το 1974. Ο Φράι ήταν μαθητευόμενο μέλος μιας θρησκευτικής χορωδίας και για να σημειώνει τους ύμνους που θα έπρεπε να μελετήσει σπίτι του σημάδευε τις σελίδες με απλά κομμάτια χαρτιού. Μια ημέρα το βιβλίο με τους ύμνους έπεσε από το ράφι και τα χαρτιά έφυγαν από τις σελίδες. Προσπαθώντας να βρει έναν τρόπο να σημειώνει με περισσότερη αποτελεσματικότητα τις σελίδες με τους ύμνους του, ο Φράι σε μια στιγμή που ο ίδιος ονόμασε «έκρηξη ανδρεναλίνης» (!) φαντάστηκε το post-it. Ένα κομμάτι χαρτί με λίγη κόλλα στην άκρη, το οποίο μπορούσε να μετακινηθεί χωρίς να κάνει ζημιά στη σελίδα. Αμέσως ήλθε σε επαφή με τον Σίλβερ κι άρχισαν τα πειράματα.

Γρήγορα κατάλαβαν ότι η χρησιμότητα αυτών των χαρτιών δεν θα ήταν μόνο για να μαρκάρουν σελίδες. Αρχισαν να τα χρησιμοποιούν για μηνύματα εντός της εταιρείας και διαπίστωσαν ότι μετά από λίγους μήνες γινόταν? χαμός με τα χαρτάκια κι όλοι ζητούσαν παραπάνω. Τους πήρε, όμως, άλλα έξι χρόνια (και αρκετές έρευνες αγοράς από την? καχύποπτη διοίκηση της 3Μ) μέχρι να πείσουν την εταιρεία ότι το προϊόν τους άξιζε να παραχθεί μαζικά και να εφοδιαστούν μ? αυτό όλα τα γραφεία.

Στην εποχή, μάλιστα, που δεν υπήρχε η άμεση επικοινωνία μέσω κινητών τηλεφώνων, το post-it έκανε θραύση. Ακόμα και σήμερα, όμως, διατηρεί το δικό του μερίδιο στην ενδοεταιρική επικοινωνία και στη χρήση από μαθητές για να μαρκάρουν σελίδες διαβάσματος και να γράφουν μαθηματικούς τύπους στο γραφείο τους. Οσο για τον Φράι, έγινε τόσο διάσημος με την εφεύρεσή του που άλλαξε μέχρι και τις πινακίδες του αυτοκινήτου του, τώρα γράφουν POST IT?